de hulpkaart mijn stem

De Hulpkaart is mijn stem

Ervaringsverhaal van een hulpkaarthouder

Jolanda* (40) worstelt al jaren met haar psychische kwetsbaarheid. Door de stemmen in haar hoofd kan ze ernstig psychotisch raken. De Hulpkaart geeft haar vertrouwen.

Bij de cliëntenorganisatie, waar ze actief is als vrijwilligster, had Jolanda de kaart zien liggen. Haar nieuwsgierigheid was gewekt en niet lang daarna zat ze aan tafel met een ervaringsdeskundige Hulpkaartconsulent om samen een kaart op te stellen.
Jolanda vertelt: “Gedurende zes weken hadden we een gesprek van een kwartier. Zo konden we stap voor stap de Hulpkaart invullen. Heel zorgvuldig, want tussen de gesprekken had ik steeds voldoende tijd om alles goed te overdenken. Het gaf me ook ruimte om met mijn beste vrienden de Hulpkaart te bespreken. Zij kennen mij door en door en hun input bleek erg belangrijk.”

Inzicht

“In de loop van de gesprekken merkte ik telkens dat ik eigenlijk heel goed weet wat mij helpt en wat niet. Ik was verbaasd over mezelf, trots ook. Ik weet best wat ik wil. Dat inzicht kreeg ik heel sterk door het maken van de Hulpkaart.”
“Nu ik de Hulpkaart heb, geeft het me een veilig en vertrouwd gevoel. Hij zit altijd in mijn portemonnee en op de momenten dat ik zelf niet kan overbrengen wat ik wil, kan ik de Hulpkaart geven. Degene die hem leest weet dan hoe te handelen, een win-winsituatie dus.”

“Ik weet best wat ik wil”

“Dat de Hulpkaart ook in mijn dossier te vinden is, vind ik een geruststellende gedachte voor als ik bijvoorbeeld opgenomen moet worden. Vooral in het begin kan ik dan moeilijk aangeven wat ik nodig heb. Maar uit de hulpkaartgegevens kunnen artsen en verpleegkundigen opmaken welke medicatie mijn voorkeur heeft en welke absoluut niet. De kaart is dan mijn eigen ‘stem’.”

Vergeten

Tijdens de laatste opname, een paar maanden geleden, heeft Jolanda veel geleerd. “Ik was vergeten om te zeggen dat ik een Hulpkaart had, ik was op dat moment zo in de war. Later bleek dat de psychiater de kaart wel had gezien maar hem niet herkende als een belangrijk middel. Dat vond ik jammer maar ook wel begrijpelijk. Eigenlijk zou iedereen de Hulpkaart moeten kennen. Daar hebben we allemaal baat bij!”

*Vanwege privacybescherming is de naam van Jolanda gefingeerd